จอมทัพ
.
.
.
เพราะผมคว้าขาทั้งสองข้างของอีกคนไว้
พยายามที่จะดึงลากให้มันไม่สามารถหนีไปไหนได้
ไอ่อาทิตย์จึงอาศัยจังหวะที่มือผมไม่ว่างต่อกรกับมัน
เหวี่ยงกำปั้นสองมือที่ประสานกันเข้าเต็มรักที่กลางหลังผม
แต่ถึงผมจะเสียหลักจนล้มลงไปทับส่วนตัวมันไว้
มือของผมก็ยังเหนียวมากพอที่จะไม่ปล่อยให้คู่กรณีหนีไปได้
ผมเปลี่ยนจากล็อคขามาเป็นล็อคแขนมันไว้แน่น
แน่นอนว่าคนมีฝีมือแบบอาทิตย์มันไม่ได้อยู่นิ่งให้ผมล็อคตัวง่ายๆ แต่ถือเป็นโชคดีที่ผมตัวใหญ่กว่ามันมากพอที่จะเป็นต่อ
พลั่ก!!
ผมจัดหมัดหนักๆใส่ท้องมันเต็มแรง อาทิตย์นิ่งไปชั่วขณะเพราะไม่ทันได้เกร็งรับแรงกระทำจากผม
อาศัยจังหวะนั้นปิดปากของมันพร้อมกับยัดยาที่ผมเตรียมไว้เข้าปากมันไป
แน่นอนว่ามันรู้ดีและไม่มีทางกลืนลงไปแน่ๆ
ผมจึงต้องใช้ตัวช่วยด้วยการบีบจมูกมันเพื่อให้มันหมดตัวเลือก
เมื่อร่างกายขาดอาการหายใจ ลูกกระเดือกของมันก็ขยับเพราะการกลืนน้ำลายและของแปลกปลอมเข้าไปอย่างเสียไม่ได้
มือที่ใช้บีบจมูกมันผมเปลี่ยนมาหยิบของบางอย่างไปจ่อไว้แทน
อาทิตย์ต่อต้านอย่างรุนแรง ผมปิดปากมันไว้แนบชิดขึ้นเพื่อบีบบังคับให้มันต้องสูดอากาศเข้าปอดและเอาสารระเหยนั่นเข้าไปด้วย
เมื่อทุกอย่างเป็นไปอย่างที่ผมต้องการ ผมก็ผละตัวออกจากคนใต้ร่างที่ตอนนี้กำลังโผลเข้ามาฆ่าผมแน่ถ้ามันทำได้
“มึง!!”
เมื่อตั้งหลักยืนขึ้นได้เต็มความสูง
มันก็ปรี่เข้ามาหวังจะเปิดศึกกับผมอีกครั้ง
พลั่ก!
แต่ใครมันจะยืนนิ่งให้มันทำอย่างใจคิดกัน
ผมประเคนถีบเข้าเต็มยอดอกจนมันเซล้มลงไปกับที่นอน
“เก็บแรงมึงไว้ดีกว่า”
“…”
“กูอาบน้ำเสร็จ เราค่อยมาสนุกกัน”
“หึ ถ้าคิดว่ากูจะรอ
มึงคิดผิดแล้วจอมทัพ
คิดว่าแค่ให้ลูกน้องมึงล็อคประตูแล้วกูจะหาทางออกไปไม่ได้งั้นสิ?”
“ทางออกน่ะมี...แต่มึงไม่มีปัญญาหรอกอาทิตย์”
ผมยิ้มเยาะให้มันก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำมาอย่างผู้เหนือกว่า
ไม่นานหรอก...เผลอๆก่อนตัวผมจะเปียกน้ำด้วยซ้ำ
มันก็คง...หึ
.
.
.
.
จอมทัพเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยท่าทางสบายๆเหมือนไม่มีอะไรให้น่าห่วง
และมันก็เป้นแบบนั้นจริงๆเพราะภาพที่ประจักษ์ตรงหน้าเขาทันทีที่เปิดประตูห้องน้ำ คือภาพของศัตรูคู้แค้นของเขากำลังนั่งพับเพียบแทบมอบคลานอยู่ที่ประตูระเบียง
“หึ...คิดจะปีนระเบียงหนีหรอ”
“อึก..”
เสียงลมหายใจหอบถี่ดังจนเขาแค้นหัวเราะออกมา
ยาที่เขาได้มามันออกฤทธิ์ได้ดั่งใจเขาดีจริงๆ
มือเรียวสวยราวกับมือผู้หญิงยังคงยกค้างไว้เหนือหัว
กำขอบกระจกแน่นเหมือนต้องการช่วยพยุงตัวที่กำลังไร้เรี่ยวแรง ขณะที่มืออีกข้างถูกหนีบไว้แน่นที่หว่างขาทั้งสอง
หน้าเนียนใสก้มพิงกับกระจกเพื่อตั้งสติและสมาธิยับยังสิ่งที่กำลังก่อเกิดกับร่างกายของเขา
“ไง...อยากให้ช่วยอะไรมั้ย?”
“ไป...แฮ่ก..ออกไป!”
“ออกไปไหน? นี่ห้องกู”
กรอด..
เสียงกัดกรามแน่นดังจนเจ้าของห้องได้ยิน
อาทิตย์ที่ยังพอหลงเหลือสติอยู่บ้างนึกโกรธความวู่วามของตัวเองที่ไม่ทันเอะใจตั้งแต่แรกก่อนเข้ามาว่าห้องนี้มันคือห้องของคู่แค้นของเขา
“กูขอดูหน้าคนปากดีหน่อย”
จอมทัพย่อตัวลงนั่งข้างๆ เฉยคางมนที่ก้มหงุดอยู่ให้เผชิญหน้ากับเขา
ใบหน้าเนียนใสที่ตอนนี้เห่อแดงจนเหมือนคนจับไข้หนัก
ขอบตาเอ่อไปด้วยน้ำตาจากความโกรธปะปนกับอารมณ์ที่กำลังปะทุ ริมฝีปากแห้งผากที่เม้มขบกันแน่นจนสั่นเรียกรอยยิ้มบนใบหน้าของจอมทัพได้เป็นอย่างดี
“น่าสมเพชดีว่ะ”
“กู...จะฆ่ามึง”
“มึงอยากรู้มั้ย ว่าควีนกำลังทำอะไรกับคิงอยู่”
“อึก...”
“เดี๋ยวกูจะสาธิตให้ดู”
“ไอ้ระยำ..!”
แม้ใจอยากที่จะขัดขืนยังไง แต่ร่างกายของเขาตอนนี้มันกลับไม่ใช่ของเขาเลย
อาทิตย์ทำได้แค่จิกมือลงที่กล้ามเนื้อกำยำจนแทบฝังลงไปสร้างรอยแผลให้กับคนที่อุ้มเขาขึ้นมาจากพื้นเท่านั้น
ร่างกายที่อ่อนแรงลงถูกแขนแกร่งโยนลงกับเตียงหนาอย่างไร้ความปราณี
อาทิตย์พยายามอย่างมากที่จะขยับตัวถดหนีกับสิ่งที่กำลังจะเกิด
แต่แน่นอนว่าไร้ประโยชน์เพราะตอนนี้เขาหมดแรงลงอย่างสมบูณณ์
“...อึก”
มือเรียวปัดป่ายไปทั่วร่างกายด้วยความงุ่นง่าน
เหมือนอยากจะฉีกปราการผ้าทุกชิ้นออกให้หมดเพื่อระบายความร้อนภายในที่ตอนนี้มันปะทุออกมาไม่หยุด
“ขอร้องกูสิไอ้อาทิตย์”
คนตัวสูงที่ถือไพ่เหนือกว่ามองดูร่างที่นอนดิ้นทุรนทุรายด้วยความสะใจ
อาทิตย์จอมโอหังไม่มีอีกแล้วในเวลานี้
“ไม่...ไหว ฮึก”
“หึ...”
“จอมทัพ...ช่วยที”
คำร้องขอที่น่าพึงพอใจเป็นเหมือนสวิซท์ เมื่ออีกคนเอ่ยปากมือหนาก็จัดการปลดผ้าขนหนูที่คาดเอวอยู่ออกและกระโจนขึ้นไปบนเตียงเพื่อสนองตัณหาให้
‘ทาส’ ของเขาในคืนนี้ทันที
จอมทัพจัดการกับเสื้อผ้าทุกชิ้นที่ปกปิดร่างขาวออกจนหมดไม่เหลือเพียงชิ้นเดียว
ผิวขาวเนียนเกินกว่าที่เขาจะคาดคิดประจักษ์แก่ตาคมทั้งคู่ สองขาเกร็งเข้าหากันแน่น
แท่งเนื้อสีอ่อนปูนเกร็งด้วยฤทธิ์ของยาที่เขาจัดการให้อีกฝ่ายเสพเข้าร่างกายทั้งทางปากและอากาศหายใจ
จอมทัพมองดูภาพเหล่านั้นชั่วครู่
ริมฝีปากหยักได้รูปยกยิ้มร้ายด้วยอารมณ์อย่างผู้ชนะ
มือหนาสาวแท่งเอ็นร้อนไปพลางมองดูอีกคนที่บิดตัวไปมาบนเตียงราวกับยั่วยวนเชิญชวนให้เข้าไปหา
แขนเรียวสอดเข้าที่กลางกายหนีบเกร็งงอตัวเสียดสีตัวไปมา
แต่ก่อนที่มือของอาทิตย์จะได้ปรนเปรอความใคร่ของตนก็โดนขัดขวางไว้ก่อน จอมทัพคว้ามือของเขาและดึงออกให้ห่างจากแท่งเนื้อที่ตอนนี้ปูดแดงจนเหมือนจะระเบิด
หนำซ้ำส่วนหัวยังมีของเหลวใสปริ่มออกมาที่หัวบากอย่างน่าอาย
“ใจเย็นไว้”
“ช่วย...ที”
“กูก็กำลังจะช่วยมึงนี่ไง”
จอมทัพแลบลิ้นเลียริมฝีปากที่แห้งผากของตัวเองพลางมองใบหน้าที่เห่อแดงของอีกคน
แววตาเว้าวอนที่มีน้ำตาเอ่อมันปลุกอารมณ์ของเขาราวกับสุมไฟใส่กองฟืน
แก่นกายของเขาขยายตัวแข็งพร้อมสำหรับกามกิจในครั้งนี้
มือหนาทั้งสองข้างจับขาเรียวที่หนีบกันไว้ให้แยกออก สอดเข้าที่ใต้ข้อพับและดันขึ้นจนเผยให้เห็นทั้งหมดของคนที่นอนหอบถี่อกกระเพื่อมไหว
จอมทัพจัดการจ่อแท่งเนื้อไว้ที่ทางรัก
แน่นอนว่าเขาไม่สามารถที่ดันกายเข้าไปได้หากไม่มีการเตรียมช่องทางนั้นซะก่อน
แต่ใครสนกัน เพราะคืนนี้เขาไม่ได้ต้องการทำรัก...แต่เขาต้องการทำลายอีกคนมากกว่า
เขาค่อยๆสอดใส่จนปลายแท่งเนื้อสามารถเบิกช่องได้และหยุดไว้แค่นั้น
แค่ให้มั่นใจว่าเขาสามารถที่จะดันส่วนที่เหลือได้หลังจากนี้
“มึงรู้มั้ย...ว่าตอนนี้ มึงมันเหมือนอีตัวขนาดไหน”
“!!!”
เสียงร้องแทนความเจ็บปวดดังขึ้นทันทีที่เอวสอบกระแทกดันแก่นกายร้อนเข้าไปในโพลงเนื้อแคบอย่างแรงในทีเดียวจนสุดลำ
อาทิตย์ไม่สามารถกลั้นน้ำตาที่ไหลออกมาได้เพราะสิ่งที่อีกคนมอบให้มันเหมือนฉีกร่างกายเขาออกเป็นเสี่ยงๆ
ความรู้สึกเจ็บมันแผ่ซ่านไปทั้งตัวราวกับว่าไม่ได้ถูกรุกลานแค่จากตรงจุดนั้น
แต่แน่นอนว่ามันไม่จบลงแค่นั้นเหมือนอีกคนเริ่มขยับร่างกายเพื่อดึงเอาสิ่งนั้นกลับออกมา
“อึก..”
แม้การกระทำครั้งนี้จะเพื่อทำลายคนใต้ร่าง
แต่มันก็สะท้อนมาถึงตัวผู้กระทำเช่นกัน
โพลงเนื้อแน่นที่ไม่ใช่ช่องทางสำหรับสอดใส่และไม่เคยถูกใช้กระทำในเรื่องนี้มาก่อนมันบีบรัดสิ่งแปลกปลอมจนเขาไม่สามารถขยับแก่นกายตามใจต้องการได้เลย
แต่ถึงแบบนั้นการตอดรัดที่มาพร้อมการหดเกร็งก็ไม่ได้ลดไฟอารมณ์ของเขาที่ถูกจุดขึ้นมาแล้วลงได้
หนำซ้ำแรงบีบและตอดรัดจากความเจ็บที่ร่างบางไม่ได้ตั้งใจกลับยิ่งเพิ่มไฟอารมณ์ให้เขาขึ้นอีกเป็นเท่าตัว
“กูเจ็บ...”
“มึงจะเจ็บจนลุกเดินไม่ไหวเลยล่ะ”
แก่นกายที่พึ่งถูกดึงออกมายังไม่ทันหลุดจากโพลงเนื้อดี
ถูกกระแทกกลับเข้าไปมอบความเจ็บปวดอีกระรอก
“อ๊า!!”
“กรอด..”
เสียงกรามขบกันแน่นเมื่อเนื้อด้านในยังคงบีบแน่นและตอดรัดไม่หยุด
จอมทัพสอบกายเข้าออกเป็นจังหวะจนร่างกายอีกคนคุ้นชิน เสียงเนื้อกระทบกันสอดประสานไปกับเสียงร้องครวญครางอบอวลไปทั่วทั้งห้อง
แท่นเนื้อร้อนขยับเข้าออกถี่กระชันจนเกิดแรงเสียดสีที่สร้างความเจ็บระคนเสียดเสียวให้กับร่างบางที่นอนรับแรงกระแทกไปพร้อมกับส่งเสียงร้องออกมาตามความแรงอารมณ์
“อ๊ะ! ตรงนั้น...อีก”
“ฮ่าส์..! ตรงไหน”
“อื้อ...”
เอวบางขยับเอ่นตัวเพื่อให้จุดที่สั่นไหวได้สัมผัสกับแก่นกายร้อนอีกครั้ง
แต่การขยับกายครั้งนี้ไม่ส่งผลดีกับตัวเองเอาซะเลย เพราะมันกลับยิ่งปลุกปั่นคนบนร่างให้โหมกระหน่ำสอบเอวเข้ามาอย่างบ้าคลั่ง
“นอนเฉยๆ!”
“อ๊ะ! อื้อ..ตรงนั้น...ฮ่าส์”
“กูรู้แล้ว!! เวรเอ้ย!!”
เอวหนาสอบกายเร็วและรุนแรงขึ้นเน้นเข้าจุดนั้นที่อีกคนบอก
แม้ใจจะได้อยากทำตามความต้องการและอยากที่จะไม่สนองแต่ยิ่งเขาดันกายโดยจุดนั้นมากเท่าไหร่แรงตอดรัดและเสียงครางหวานก็ยิ่งดังขึ้นเท่านั้น
นั่นทำให้เขาต้องยอมทำตามความต้องการของสัญชาตญาณดิบในตอนนี้
จากที่ตั้งใจว่าจะทำให้อีกคนเจ็บปวดทรมานกลับกลายเป็นว่าตอนนี้เขาต้องการที่จะสำเร็จความใคร่ใส่คนใต้ร่างจนกว่าจะพอใจซะมากกว่า
“อ่าส์...จอมทัพ...เร็ว อ๊ะ กว่านี้ จะเสร็จ”
“ไม่ต้องรีบ
อึก...กูให้มึงได้ทั้งคืน”.
.
.
end special Nc20+ จอมทัพxอาทิตย์
#Queendomจินฮวี
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น