.
.
“อื้อ...”
เสียงครางในลำคอเรียกให้ตาคมเงยขึ้นมองใบหน้าสวยที่ตอนนี้แหงนโชว์ต้นคอระหงชวนให้อยากที่จะลิ้มลอง
จากที่มัวเมาอยู่กับยอดอกสีหวาน
เพลนเปลี่ยนเลื่อนตัวขึ้นมาซุกไซร้ที่เนินคอขาว มือหนึ่งข้างรับหน้าที่แทนริมฝีปากเขี่ยวนรอบเม็ดไตที่แข็งตั้งยอด
ส่วนอีกข้างยังคงถือผ้าหมาดลูบไปมาที่เอวคอดชวนให้ร่างบางรู้สึกหวิวไหวไปกับทุกสัมผัสบนร่างกาย
เด็กหนุ่มกดจูบฝากรอยรักไปทั่วรอบคอขาวแทบจะไม่เว้นให้พื้นที่ให้เห็นความขาวดังเดิม
ทั้งขบกัด ดูดเม้ม และแลบเลียสร้างความสยิวให้กับคนที่ถูกกระทำ
มือสวยประคองใบหน้าคมที่ลุ่มหลงอยู่กับต้นคอของตัวเองให้เงยขึ้นมารับบทจูบแบบที่เขาต้องการ
ริมฝีปากร้อนประกบเข้าพร้อมแทรกลิ้นร้อนเข้าไปในโพลงอุ่น แลบเลียดูดกลืนรสสัมผัสนุ่มหยุ่นที่เนื้อปากอุ่น
แผ่นเนื้อเกี่ยวกวัดหยอกล้อลิ้มรสหวานของน้ำเหลวหนืดสีใส เสียงครางหวานอื้ออึงถูกส่งออกมาจากลำคอของทั้งคู่เป็นระยะประสานกับเสียงสัมผัสแลกสัมผัสที่ชวนให้คิดไปไกล
“จูบเก่งจังนะครับ”
“ผู้ใหญ่...เขาก็จูบกันแบบนี้ทั้งนั้น”
“แล้วอยากรู้มั้ยครับ...ว่าเด็กแบบผมจูบกันยังไง”
ไม่รอให้พ่อบุญธรรมได้ตอบ มือหนาทั้งสองข้างก็กอบกุมหน้าเนียนไว้แน่นไม่ให้หนีไปไหน
ปากหยักได้รูปประกบเข้า สอดแทรกลแผ่นเนื้อหยุ่นเข้ารุกล้ำในโพลงปากร้อน เกี่ยวกวาดควานเอาลิ้นร้อนของอีกคนมาครอบครอง
ในโพลงปากแคบที่รับศึกหนักของอวัยวะถึงถึงสองชิ้นชื้น ดวิลพยายามที่จะผละออกแต่แน่นอนว่าอีกคนไม่มีทางยอม
เด็กหนุ่มเกร็งลิ้นเกี่ยวกวัดดุนดันแกล้งอีกคนไปมาเนิ่นนานจนแทบขาดอากาศหายใจ
“แฮ่ก...เด็กบ้า”
“แค่ลิ้นเอง...อาจจะเจออะไรเข้าไปมากกว่านี้...”
เพี๊ยะ!
มือสวยฟาดลงเต็มแรงที่ลาดไหล่กว้าง ใบหน้าเห่อแดงเพราะรับรู้ได้ทันทีว่าเด็กวัยคึกคะนองคนนี้กำลังสื่อถึงอะไรในคำพูดกำกวมนั่น
“คนแก่เขินน่ารักจัง ^^”
เพลนหัวเราะชอบใจกับความสำเร็จในครั้งนี้
แต่ดูเหมือนอีกคนจะไม่ยินดีด้วยเท่าไหร่ ริมฝีปากบางคว่ำลงอย่างเห็นได้ชัดจนอีกคนตรงหน้าอดเอ็นดูไมได้
หน้าคมเลื่อนเข้ามาใกล้พิงหน้าผากของตัวเองแนบเข้ากับหน้าผากอุ่นร้อนของอีกคน
แม้ในใจจะกังวลเพราะคนที่รักยังไม่สบายและมีพิษไข้ไหลเวียนอยู่ในตัว แต่ในเวลานี้เขากลับอยากที่จะครอบครองร่างกายของคนตรงหน้าใจแทบขาด
“ผมจะใจเย็น...ผมสัญญา”
“เช็ดตัวเสร็จแล้ว กลับไปที่เตียงเถอะ”
“…”
ดวิลค่อยๆขยับตัวลงจากเคาน์เตอร์หน้ากระจก
กุมมือของอีกคนให้เดินตามออกมา ขาเรียวหยุดลงที่ปลายเตียง
หันหลังกับมาสบตากับคนที่เดินตามมาอย่างเงียบๆ
“นั่งสิ”
ขายาวก้าวไปนั่งอย่างเต็มใจแม้จะมึนงงอยู่บ้างเล็กน้อยก็ตาม
ขาเรียวก้าวขึ้นนั่งคร่อมลงบนต้นขาแกร่ง โอบต้นคอก้มมองคนตรงหน้าอย่างเชิญชวน
“จะใจเย็นได้จริงๆหรอ”
ริมฝีปากสีระเรื่อยกยิ้มอ่อน
ก่อนจะเลื่อนมือจากลำคอหนาลงมาที่ขอบกางเกงชั้นในที่เป็นปราการตัวสุดท้าย
นิ้วเรียวสวยเกี่ยวสิ่งนั้นลงต่ำจนเผยให้เห็นถึงเนินเนื้อเนียน ตาคมที่เลื่อนมองตามมือนั้นรอบกลืนน้ำลายลงคอที่แห้งผาก
เมื่อปราการชิ้นน้อยถูกถอดออกไปจนพ้นทาง
ก็เหลือเพียงแค่เนื้อเนียนที่ทาบทับอยู่บนหน้าขาของเขาและมีเพียงกางเกงขายาวหนึ่งตัวกัน
เพลนไม่รีรอตัดสินใจอุ้มคนตัวเล็กแนบกายและยกขึ้นเพื่อถอดชิ้นส่วนที่เหลือบนตัวเขาออกจนหมด
เผยให้เห็นแก่นกายที่แข็นขืนขนาดเกินตัว ทันทีที่กำจัดสิ่งเกะกะออกไปได้เพลนก็ทิ้งตัวลงนั่งที่ปลายเตียงดังเดิม
“โตเกินตัว...”
“คุณก็เหมือนกัน”
“…”
“น่ารักเกินตัว...”
ดวิลตัดสินใจปิดปากเด็กกะล่อนก่อนที่เขาจะต้องเขินมากไปกว่านี้
ริมฝีปากร้อนบดจูบพลางเอื้อมจับมือหนาที่บีบเคล้นที่เอวคอดให้ย้ายไปที่เนินเนื้อนิ่มด้านล่าง
เพลนรู้ในทันทีว่าตอนนี้เขาต้องทำอะไร
จากเนินเนื้อลูบไล้ไปด้านในเพื่อคลึงหาปากทางรัก
นิ้วร้อนลูบวนรอบจีบที่กระตุกเกร็งทุกครั้งเมื่อเขาหยอกเย้ากดคลึงเบาๆที่ปากทาง
แต่เหมือนนึกได้ว่าไม่มีตัวช่วยเป้าหมายจึงเปลี่ยนมาเป็นแท่งเนื้อสี
อ่อนตรงหน้าที่กลั้นกลางระหว่างตัวพวกเขาแทน
อ่อนตรงหน้าที่กลั้นกลางระหว่างตัวพวกเขาแทน
“อื้อ...”
เสียงครางหวานตอบรับทันทีที่มือหนาจับแก่นกายลูบขึ้นลงเผยให้เห็นหัวบากที่มีน้ำใสๆคลอปริ่มออกมา
เพลนเพิ่มความหฤหรรษ์เพื่อสนองความใคร่ตัวเองด้วยการใช้แก่นกายตัวเองร่วมด้วย
มือหนารวบแท่งเนื้อร้อนทั้งสองไว้แนบชิดติดกัน รูดรั้งจนสุดความยาว บีบคลึงเน้นและเร่งจังหวะจนคนบนร่างหอบถี่
“เร็ว...เร็วขึ้นเพลน อื้อ”
มือหนาเร่งจังหวะสนองต่อคำขอของคนรัก
มือสวยจิกเกรงและซบหน้าลงที่บ่ากว้าง ไม่นานนักของเหลวสีขุ่นก็ล้นทะลักออกมาเปอะเปื้อนเต็มมือและหน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม
เสียงหอบกระเส่าตรงบริเวณซอกคอทำเขาขนลุกไปทั้งตัว
เพลนพยายามสะกดกลั้นอารมณ์กวาดเอาน้ำรักสีขุ่นมาเป็นตัวช่วยเพื่อให้เขาได้ทำอะไรในขึ้นต่อไปซักที
นิ้วเรียวยาวปราดของเหลวหนืดเข้าไปในช่องทางด้านรัก
ความนุ่นหยุ่นภายในทำให้เขาหวนนึกไปถึงคืนนั้นที่เขาแอบลักหลับคนตัวเล็ก
“นิ่มเหมือนเดิมเลยนะครับ”
“อื้อ...คืนนั้น”
“ครับ”
ทั้งที่ช่องทางยังดูไม่พร้อมมากพอ
แต่เค่มั่นใจว่าตัวช่วยได้เคลือบไปจนเกือบทั่วทั้งโพลงเนื้อแล้ว เพลนก็ตัดสินใจดึงนิ้วทั้งสองออกมา
ก่อนจะจับแก่นกายขนาดเขื่องมาจ่อที่ปากทางทันที
“เพลน...”
“ใจเย็น...ไม่ไหวจริงๆด้วยครับ”
“อื้อ!!”
ร่างบางโผลเข้ากอดอีกคนแน่นด้วยความผวา
มือเกร็งจิกลงที่หลังกำยำระบายความเจ็บที่อีกคนมอบให้ แท่งเนื้อร้อนแทรกโพลงเนื้อแน่นเข้าไปจนสุดในครั้งเดียว
สัมผัสนุ่มหยุ่นที่ตอดรัดต้อนรับทำเอาเด็กหนุ่มหลุดครางพอใจ
“ข้างในคุณ...มันดีชะมัด”
“เพลน! อย่าพึ่งขยับ
อ๊ะ!”
ไม่ทันจบคำค้าน เอวสอบขยับเคลื่อนแก่นกายดึงเข้าดันออกอย่างเอาแต่ใจ
ดวิลทำได้เพียงก้มหน้าซุกลงกับลาดไหล่กว้าง เม้มปากพยายามกลั้นเสียงน่าอายที่หลุดออกมาเมื่อแท่งร้อนสัมผัสโดนเข้าที่จุดกระสัน
โพลงเนื้อร้อนตอดรับกับการขยับไหวของร่างกายด้านล่างที่ดันสวนขึ้นมา
แรงเสียดสีที่ปากทางยิ่งเพิ่มอุณหภูมิตรงจุดนั้นให้ระอุขึ้นเป็นเท่าตัว
“อ่า...ตรงนี้หรอครับ”
“ม ไม่ อ๊ะ!..!!”
มือหนาจับรั้งเอวบางไว้ไม่ให้ขยับยกหนี
กดดึงสะโพกเนียนลงมาสวนกับแก่นกายที่สวนแทงเข้าไปหวังใจให้โดนจุดที่เขาได้รับการตอบรับทันทีทุกครั้งที่สัมผัสโดน
ใบหน้าเนียนเงยขึ้นสุดเผยให้เห็นกรอบหน้าชัดบ่งบอกถึงความหฤหรรษ์ที่ก่อตัวภายในว่ามันสุขล้นแค่ไหน
รอยจูบที่เขาทำไว้ตอนเช็ดตัวเด่นชัดอยู่ในระดับสายตาเมื่อเงยขึ้น
เพลนกดจูบลงที่เดิมเก็บรอยซ้ำย้ำความเป็นเจ้าของ และยังคงล็อคเอวบางไว้ที่เดิมเพื่อมอบทุกแรงรักให้คนบนร่าง
เด็กหนุ่มสอบเอวเข้าออกถี่กระชันจนความเสียดเสียวนั้นเกินจะต้าน ร่างบางแอ่นกายคล้ายคันศร
มือหนายิ่งต้องรั้งเอวและร่างของอีกคนไว้แน่นเพราะกลัวว่าจะหงายตกลงไปที่พื้น
ดวิลขยับเอวเข้าออกรับจังหวะตามสัญชาตญาณ
“อ๊ะ เพลน...อีก...อื้อ..มากกว่านี้”
ภาพตรงหน้าของเขาตอนนี้มันสวยและเลอค่ามากยิ่งกว่าอะไร
ร่างขาวนียนที่แอ่นกายสอบเอวเข้าหาเข้าอย่างที่เขาไม่เคยนึกฝันมาก่อน เสียงครางหวานที่เรียกชื่อของเขาซ้ำแล้วซ้ำเล่า
คำขออ้อนวอนที่ทำเขาแทบคลั่ง เสียงเนื้อกระทบกันผสานกับความชื้นแฉะภายในโพลงเนื้อนิ่ม
เขาอยากจะหยุดเวลาไว้แค่คืนนี้ ให้มีแค่คืนนี้และเขาสองคนเท่านั้น
.
.
.
“จ จะ...เสร็จ จะเสร็จแล้ว”
“นิดนึง...ดวิล อ่าส์...อีกแปปนึง”
เสียงครวยครางตลบอบอวญไปพร้อมกับเสียงอันหยาบโลน
เพลนใช้ศอกคล้องขาพับทั้งสองข้างของคนใต้ร่างขึ้นสูงเทียบอก ชันเข่ายกสะโพกสอบกายเข้าหาอีกร่างอย่างดุดัน
แรงตอดรัดที่แน่นและยาวนานขึ้นบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่าคนรักของเขาใกล้ถึงปลายทางเต็มที
ร่างหนากัดกรามแน่นเร่งจังหวะความถี่กระชั้นภายในเพิ่มแรงขึ้นทุกขณะ จนดวิลร้องไม่เป็นภาษา
“ม ไม่ไหว..อ๊ะ..!!”
เสียงครางหวานถูกส่งออกมาพร้อมๆกับความอุ่นร้อนที่ทะลักเข้าไปภายในร่างกาย
อกบางสั่นไหวขึ้นลงด้วยความเหนื่อยหอบ แววตาที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาแห่งกามรมณ์จ้องมองเจ้าของของเหลวหนืดและแก่นกายที่ยังคงกระตุกสั่นกลั่นทุกหยาดหยดออกมาอยู่ภายในร่างกายเขา
“ถ้าคุณยังจ้องและตอดอยู่แบบนี้ ผมไม่หยุดนะครับ”
ดวิลยกยิ้มพร้อมค่อยๆพลิกตัวเป็นฝ่ายขึ้นไปนั่งอยู่บนตัวของลูกชายทั้งที่ทางรักภายในยังคงเชื่อมติดกันอยู่
เอวบางค่อยๆยกขึ้นจนของเหลวสีขุ่นไหลย้อมออกมาตามลำกายขนาดเขื่องที่ยังไม่ถอนออกไป
และค่อยๆกดลงย้ำจนน้ำรักไหลหยดลงที่นอน
“มันไหลออกมาหมดแล้ว”
“…”
“เติมเข้าไปใหม่สิ...”
.
.
.
#Queendomจินฮวี
-Tbc-
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น