Prince's part
.
.
.
“เกลียดจนมึงอยากฆ่ากูทันทีที่ตื่นขึ้นมา”
“อื้อ!!!”
มือที่เคยบีบกรอบหน้าเล็กไว้ เลื่อนย้ายลงมาที่ชายเสื้อจับเลิกขึ้นและบีบเค้นเนื้อนวลด้านในอย่างไม่ใยดี จนเผลอแอบคิดไปว่าถ้ามันฉีดหลุดติดมือออกมาได้เดวาคงได้มาหลายแผล
ในช่วงที่อีกคนเหมือนกำลังมัวเมากับรสจูบที่ผมยัดเยียดให้ผมรีบผละออกมาจัดการถอดเสื้อตัวเองออกเพื่อระบายความร้อนและไล่ความเกะกะของมันออกไปจากตัวด้วยความเร็ว ก่อนจะก้มลงมาเก็บกินความหวานในโพลงปากเล็กอีกครั้ง
เสียงประท้วงจากอีกคนยังคงส่งออกมาตลอดเหมือนไม่มีความเหนื่อย ดิ้นทุกครั้งที่ผมสัมผัสร่างกายใต้เสื้อผ้าและยิ่งดิ้นสู้แรงขึ้นอีกครั้งเมื่อผมปลดกางเกงทั้งตัวนอกและในของมันออกมาพร้อมกัน
“อื้ออ!! ย่ะ..อื้ม!!”
ตาคู่สวยที่มีเสน่ห์เพราะความไม่เท่ากันเบิกโพล่งด้วยความตกใจและตื่นกลัว มันพยายามดิ้นสู้แรงผมอีกครั้งและนั่นก็ไม่ช่วยอะไรเพราะแรงของมันที่มีตอนนี้อาจจะมากกว่ามนุษย์แต่แน่นอนว่ามันเทียบเท่ากับแวมไพร์ทั้วไป และผมที่ตัวใหญ่กว่ามันอยู่เกือบเท่าตัว มันไม่มีทางเหนือกว่าผมในเกมส์ครั้งนี้
เมื่อจัดการกับปราการสุดท้ายของมันออกไปได้ผมก็ละมือหนึ่งข้างมาจัดการแกะกระดุมและรูดซิปกางเกงตัวเองลง จัดการให้มันเกะกะน้อยที่สุดแต่คงไม่มีเวลามากพอที่จะถอดมันออกไปจากขาได้เลย
“ไม่!! อย่านะไอ้เหี้ยปริ๊นซ์!!”
ผมละทั้งปากและมือออกจากอีกคนมาให้ความสนใจกับช่วงล่างที่ตอนนี้กำลังล่อตาล่อใจผมแทน
มือเล็กสองข้างพยายามที่จะปัดป่ายหยุดการกระทำต่ำทรามของผมแต่มันไม่เกิดผมอะไรกับผมเลย
ผมช้อนมือเข้าที่ใต้ขาพับทั้งสองข้างยกขึ้นเสมออกของคนที่นอนหวาดผวาอยู่ใต้ร่าง ยิ่งเห็นหน้ามันผมยิ่งสับสนและเกิดคำถามมากมายจนปวดหัว
ผมกำลังจะทำบ้าอะไร
ผมคิดและรู้สึกอะไรกับเด็กคนนี้
เด็กคนที่ฆ่าน้องสาวคนเดียวของผมไป
เด็กคนที่เข้ามาเพื่อทำลายชีวิตผม
ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น ยิ่งนึกไปถึงวันที่เขี้ยวขอมันเจาะลงที่คอเฮเลนผมก็ยิ่งหน้ามืด
ไม่รับรู้ว่าตอนนี้อีกคนกำลังร้องขอหรืออ้อนวอนยังไง และยิ่งแค้นใจมากขึ้นไปอีกเมื่อกลับมาคิดได้ว่า วันนี้ผมพึ่งจะช่วยชีวิตมันไว้ทั้งที่ผมควรจะยินดีและปล่อยให้มันตายลงตรงนั้น ความเจ็บเหมือนมีเข็มมาจิ้มมันสะกิดแผลที่กลางหลังจนผมนึกเจ็บใจ
เจ็บขึ้นไปอีกที่มันบอกว่าสิ่งที่ผมทำทั้งหมดคืออารมณ์ชั่ววูบ...และมันเองก็เช่นกัน บัดซบ!
“อย่าปริ๊นซ์!! ได้โปรด!!”
ผมปล่อยขามันลงหนึ่งข้างเพื่อทำอีกมือให้ว่างมาเตรียมความพร้อมให้กับสิ่งนั้นของตัวเอง
เดวางอตัวขึ้นมากึ่งนั่งกึ่งนอนได้อีกครั้ง พยายามที่จะคว้าจับมือของผมทั้งสองข้างให้หยุดการกระทำครั้งนี้ แต่แน่นอนว่ามันไม่ทัน ส่วนนั้นของผมมันเริ่มพร้อมใช้การตั้งแต่ที่เรามอบบทจูบที่ร้อนแรงให้กันแม้จะเหมือนเป็นแค่ผมคนเดียวที่ยินดีกับจูบนั้นก็ตาม
ผมชักรูดเพียงสองสามครั้งแท่งเนื้อร้อนก็ตึงแข็งพร้อมใช้งาน พร้อมที่จะทำลายอีกสิ่งนึงที่สำคัญไม่แพ้กันสำหรับความเป็นคนคนนึง
มันพรากความสงบสุขและหัวใจหนึ่งดวงของผมไป วันนี้ผมขอเอาคืนด้วยความบริสุทธิ์และศักศรีที่มันมี...
“ไม่!! ปริ๊นซ์!! เฮือก!!”
ร่างบางทิ้งตัวลงนอนกับพื้นเตียงอย่างแรง แขนสองข้างจิกผ้าปูติดมือขึ้นมาเพื่อระบายความเจ็บที่ได้รับ หน้าสวยเชิดขึ้นกัดริมฝีปากเน้นจนเกิดห้อเลือด
“ฮึก!! ไป..ออกไป!!”
“อย่าเกร็ง!”
“เอาออกไป อ๊า!!”
“เดวา! อย่าเกร็ง มันขยับไม่ได้!!”
“ฮึก!! เจ็บ!!”
ผมรับรู้ถึงการฉีกขาดของเนื้อนุ่มยุ่นตรงทางที่ผมสอดใส่เข้ามา แม้ความบีบรัดจะมากมายและอึดอัดจนต้องนิ่วหน้าแต่ผมก็ยังดึงดันที่จะดันมันเข้ามาและถอนออกอยู่อีกสองสามครั้งก่อนจะเริ่มเกมส์ด้วยการแทงสวนเข้ามาทีเดียวจนสุดปลายของผม
“เจ็บ..”
น้ำตาจากมันไหลนองหน้าจนหยดลงพื้นเตียงครั้งแล้วครั้งเล่า สีหน้าที่เจ็บปวดและเสียงร้องที่เปล่งออกมาบ่งบอกได้เป็นอย่างดีว่านี่เป็นครั้งแรก ช่องทางนี้ไม่เคยได้มีใครล่วงล้ำเข้ามาและมันคงเจ็บทวีคูณที่ผมดื้อดันเข้าไปโดยที่ไม่ได้มีการเบิกทางหรือเตรียมความพร้อมอะไรให้มันเลย
ผมละสายตาจากใบหน้าที่กั้นสะอื้นแม้น้ำตาจะไหลออกมาไม่หยุดลงไปที่จุดเชื่อมต่อร่างกายของเราทั้งสองไว้ ของเหลวสีข้นไหลเคลือบแก่นกายผมไว้จนมันคงเป็นภาพที่น่ากลัวหากนั้นเป็นเลือดจากผมเอง
“ได้โปรด...ฆ่ากูเลยก็ได้ ฮึก หยุดเรื่องบ้าๆนี้ที”
ผมกัดกรามแน่น ก่อนจะตัดสินใจค่อยๆถอนแก่นกายออกมาช้าจนสัมผัสได้ถึงความเสียดสีที่เกิดขึ้นระหว่างโพลงเนื้อแน่นและลูกชายของผม เดวายกมือขึ้นกัดแรงจนผมแอบเห็นว่ามันมีเลือดซิบออกมาจากรอยกัด แต่เพราะอะไรไม่รู้ที่ทำให้ภาพที่ซ้อนเข้ามาเป็นภาพเลือดของเฮเลนไหลจากคอเมื่อถูกเดวาฝังเขี้ยวลงไป
ไม่ทันที่ส่วนหัวจะหลุดออกมาผมก็ดันมันเข้ากลับไปด้วยแรงอารมณ์ทั้งหมดที่มี
“อ๊า!!”
เสียงร้องดังลั่นเหมือนครั้งนี้ผมจะกระแทกดันเข้าไปโดนจุดกระสันของอีกคน ร่างที่หดเกร็งและแท่งเนื้อสีอ่อนที่กระตุกเล็กน้อยบอกกับผมได้เป็นอย่างดี
“พอ! ฮึก!! หยุดที!!”
แม้ปากจะร่ำร้องออกมาแบบนั้นแต่ตรงจุดที่เราเชื่อมติดกันอยู่มันบีบรัดและตอบสนองการกระทำของจนความกระสันเริ่มเข้ามาแทรก
“อย่า อ๊ะ! ขยับ อื้อ!!”
เมื่อร่างกายของอีกคนเริ่มคุ้นชินผมก็เริ่มบรรเลงขยับกายอย่างที่ใจคิด
จากที่อึดอัดเริ่มกลายเป็นตอดรัดรับกับจังหวะการสวนกายเข้าออก
จากที่ยากลำบากทุกอย่างตอนนี้เริ่มเข้าที่และผมก็เริ่มเร่งความเร็วจนอีกคนหลุดเสียงร้องที่หน้าอายออกมา
“มะ.!! อ๊า!!”
แม้ใจของมันจะปฏิเสธร่างกายผมแค่ไหน แต่ร่างกายของมันกับสวนทางทุกอย่าง มือผมทั้งสองข้างล็อกเอวบางไว้แน่นจับดึงสอบเข้าแนบชิดกับหน้าขาตัวเอง ขยับเข้าออกถี่กระชั้นจนแรงเสียดสีที่มียิ่งเพิ่มความกระสันอยาก
เดวาอุดหน้าตัวเองลงกับหมอนเหมือนไม่อยากรับรู้ว่าตอนนี้ร่างกายของพวกเรากำลังมีความสุขกันขนาดไหน มือทั้งสองข้างของมันจิกเกร็งขึ้นริ้วขาวซีดจนน่ากลัว อกบางแอ่นขึ้นเป็นคันสรพร้อมกับแรงบีบรัดที่ด้ามหลัง
ยิ่งมันบีบเกร็งเท่าไหร่ผมก็ยิ่งซอยถี่เท่านั้น มือผมบีบสะโพกบางไว้แน่นจนขึ้นรอยมือ แรงขยับของผมยังคงเร็วขึ้นทุกขณะตามแรงรัดของอีกคน หลายครั้งที่เหมือนเดวาเสียดเสียวจนเกินทนบีบรัดจนผมส่งเสียงครางพอใจออกมา
แก่นกายสีอ่อนเริ่มแข็งขืนจนเหมือนจะไปในไม่ช้า ผมละมือออกจากเอวบางไปจับเพื่อปลดปล่อยอีกคน
“อย่า อื้อ!!”
มันผละหน้าออกมาท้วงเล็กน้อยก่อนจะดักเสียงน่าอายไว้ด้วยการกดลงที่หมอนนั้นอีกครั้งเมื่อรู้ดีว่าหยุดผมไม่ได้
มือหนึ่งข้างทั้งบีบและรูดรั้งตามความยาวของแท่งเนื้อนั้น ให้รับกับจังหวะกระแทกกระทั้นด้านหลังที่ผมมอบให้
"อ๊ะ! อื้อ!! อ๊ะ..อ๊า!!"
เสียงร้องโครญครางเหมือนจะขาดใจเมื่อได้รับการกระทำหยาบโลนทั้งจากด้านหน้าและหลัง มือของผมชักนำสิ่งน่ารักของอีกคนได้ไม่นานมันก็ฉีดเอาน้ำรักทุกหยาดหยดออกมา พร้อมกับแรงบีบรัดด้านหลังที่แน่นจนผมเกือบจะเสร็จตามไป
ผมหยุดการขยับเพื่อห้ามตัวเองเอาไว้ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนราบทาบไปกับร่างบางที่ตอนนี้หอบถี่ด้วยความเหนื่อยอ่อน
รสชาติของน้ำตาแตะเข้าที่ปลายลิ้น ผมแลบเลียเก็บมันจากปลายคางขึ้นมาที่หางตาทุกการกระทำเกิดขึ้นทั้งที่ผมยังคงแช่ค้างแก่นกายของตัวเองไว้อย่างนั้น อีกคนมองผมผ่านม่านน้ำตาที่ยังไหลออกมาเรื่อยๆตั้งแต่แรกจนถึงตอนนี้
ผมเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้จนจมูกเราแตะกัน จ้องลึกไปในตาของอีกคนที่แม้จะแข็งกร้าวแต่ก็แฝงไปด้วยความเจ็บปวดมากมายที่ได้รับจากสิ่งที่เกิดขึ้น
“เลือกรึยัง...ว่าจะให้ปล่อยแบบไหน”
ผมพูดเสียงพร่าก่อนจะก้มลงไปแตะริมฝีปากตัวเองกับอีกคน และแน่นอนว่ามันหันหน้าหนีจนปากผมตอนนี้แตะใบหูเล็กๆที่มีจุดสีดำเป็นตำหนิอยู่แทน
“ถ้าไม่ตอบ...ไม่จบแค่รอบนี้นะ”
เดวาหันหน้ากลับมาจ้องผมด้วยความโกรธแบบที่โกรธจริงๆไม่ใช่แบบที่เคยเห็น แต่ผมรู้ว่ามันไม่กล้าพูดออกมาหรอกว่าจะให้ผมจัดการยังไงกับลูกชายผมที่ยังบ่วมเปล่งอึดอัดคาอยู่ในร่างกายของมันแบบนี้
“ว่าไง...นอก...หรือใน?”
มันจ้องหน้าผมนิ่ง น้ำตาอุ่นๆไหลอาบแก้มมันอีกครั้ง
“น้ำตาไม่ช่วยอะไรหรอกเดวา...ไม่ว่ายังไง”
“…”
“สุดท้าย...มึงก็เป็นเมียกู”
“ฮึก!!!”
ผมช้อนขาทั้งสองข้างมันขึ้นมาแนบอกก่อนจะขยับกายถี่เพื่อปลดปล่อยอารมณ์ที่มี แรงเสียดสีภายในทำผมแทบบ้าไม่นานอย่างที่ผมคิด น้ำคาวสีขุ่นก็ฉีดเข้าไปในตัวของมันอย่างใจคิด
เอวผมยังคงขยับเข้าออกช้าๆอยู่อย่างนั้นเพื่อรีดเอาทุกยาดหยดออกมา ถอนดึงและมองดูหยาดคาวปะปนของเหลวสีแดงที่ติดเคลือบแท่งเนื้อออกมาก่อนจะแทรกดันเข้าไปใหม่ช้าๆเพื่อสัมผัสความอุ่นร้อนภายในนั้น
เมื่อปลดปล่อยจนพอใจผมก็ทิ้งตัวลงทับร่างของอีกคน กลิ่นตัวของมันที่ผสมกับกลิ่นเหงื่อและฟีโรโมนตอนนี้ทำผมเคลิ้มและรู้สึกถึงความตึงเครียดที่ช่วงล่างอีกครั้งทั้งที่ยังแช่คาไว้ในโพลงเนื้อไม่ถอนออกมา
“เอาออกไป”
เสียงอู๊อี๊จากการร้องไห้บอกผมนิ่งด้วยอารมณ์โกรธ
“พอใจมึงแล้ว ก็เอาออกไป!”
น้ำตาของมันไหลออกมาเป็นสาย มือทั้งผลักทั้งดันให้ผมลุกออกจากมันที่ผมนอนทับอยู่ตอนนี้ ความรู้สึกผิดแน่นอนว่ามันอยู่อยู่แล้ว ผมไม่ใช่คนเลวทรามขนาดนั้น แต่ความยากกระสัน...มันกลับมีมากกว่าเมื่อเห็นน้ำตาของมัน
...ผมอยากรังแก
“ไม่...เพราะกูยังไม่พอใจ”
“!!!”
ผมรวบร่างมันขึ้นมานั่งบนตัว ล็อกจับเอวมันให้ลอยอยู่เหนือตัวเอง ขาเรียวทั้งสองข้างชันเข่าลงกับพื้นเตียงตามที่ผมชักนำด้วยมือทุกอย่าง
ผมสอบเอวเข้ากระแทกกระทั้นจนคนด้านบนตัวโยนไม่เป็นตัวเอง จุดอ่อนไหวของมันโดนผมเล่นงานทุกครั้งที่กระแทกสวนขึ้นไป เดวาพยามยามใช้มือทั้งสองข้างรั้งทั้งแขนและเอวของผมให้หยุดการกระทำที่บ้าคลั่งนี่ซะ แต่นั่นก็ไม่ช่วยอะไร ผมจับเอวมันยกขึ้นและกดลงสวนกับการสอดใส่ที่เน้นหนัก เสียงเนื้อกระทบกันดังปะปนกับเสียงครางหวานที่แม้จะพยายามกลั้นก็ยังเล็ดลอดออกมาเติมไฟอารมณ์ของผมไม่มีหยุด
จากนั่งเป็นนอน จากหงายเป็นคว่ำ ผมไม่ยอมให้เพลงรักของเราจบลงง่ายๆและไม่ได้ใจดีกับอีกคนเลยแม้แต่น้อย
แต่ยิ่งทำก็ยิ่งแรง ยิ่งมันร้องผมยิ่งใส่เร็ว ทุกอย่างอยู่เหนือการควบคุมเหมือนกับอารมณ์ชั่ววูบอย่างที่มันบอกทุกอย่าง
ผมเหมือนหมาป่าที่หิวโซและโหยกินเหยื่อ จนสุดท้ายมันก็ทนกับความระห่ำของผมไม่ไหว รอบที่เท่าไหร่ไม่รู้ทันทีที่ผมปลดปล่อยน้ำรักเข้าไป ร่างที่สู้รบกับผมมานานก็หมดเรี่ยวแรงและสตินอนราบไปกับเตียง
ผมมองดูคราบคาวที่เปรอะเปื้อนผ้าปูและข้างขาด้านในของมัน มีทั้งคราบเก่าและใหม่ที่ปะปนเลือดอยู่ไม่น้อย ตามตัวขึ้นริ้วรอยช้ำทั้งจากมือและปากของผมเต็มไปหมด คราบน้ำตายังไม่แห้งดีแต่คนตรงหน้าก็สลบไปไม่รับรู้การกระทำของผมหลังจากนั้นอีกเลย
.
.
.
.
.
-the end NC-
กลับไปอ่านเนื้อเรื่องต่อด้วยเน้ออออ มีอีกจึ๊งนึงก่อนจบตอนนี้
หวังว่าจะชอบน้าาา เม้นติชมได้จ้าาา
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น