บทลงโทษ NC18+
Pirch's part
"..."
ผมเรียกอีกคนที่เดินเข้ามาหาด้วยเสียงที่ไม่เต็มเสียงนัก เพราะผมรู้ว่าตอนนี้ตัวผมเองมีคดีใหญ่ติดตัวอยู่
แต่ความเงียบที่ได้จากแฟนตัวเล็กของผมมันยิ่งทำให้ผมหายใจไม่สะดวก และมันก็ขาดห้วงทันทีที่ผมหันไปเห็นเชือกในมือเล็กนั่น
"เดี๋ยว...นั่นมึงจะทำอะไร?!"
"..."
"วี เดี๋ยวมึง!"
มีแค่ความเงียบที่ตอบผมกลับมา มันที่มีแรงมากกว่าผมทั้งดึงและกระชากผมไปที่ปลายเตียง
เชือกในมือมันมักเข้าที่กลางเส้นโซ่ตรงข้อเท้าผม และลากลงไปผูกกับขาเตียงข้างล่าง ระยะของเชือกมันสั้นชนิดที่ว่าแค่ผมยืนเต็มความสูงมันก็ตึงแล้วอย่าว่าแต่จะขยับไปไหนเลย
และเหมือนจะยังไม่สาใจเมียผมแค่นั้น
วีเอาเชือกอีกเส้นมามันเข้าที่โซ่ตรงข้อมือผมอีกรอบลากดึงไปผูกกับขาเตียงข้างเดียวกัน
สภาพผมตอนนี้คือคนที่นั่งคุกเข่ามือทั้งสองข้างไพร่ไปด้านข้างลำตัว
ผมยังคงโวยวายให้มันยอมปล่อย แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือแก้วน้ำที่มันถือเข้ามาด้วยตอนไหนผมก็ไม่แน่ใจ
แต่ที่แน่ใจคือมันต้องการให้ผมกินมันเข้าไป
...แค่ก..แค่ก
ผมสำลักเล็กน้อยเมื่อมันบังคับกรอกน้ำนั่นเข้ามาในปาก
และทันทีที่น้ำมันไหลผ่านคอลงไปผมก็รู้ได้ทันทีว่ามันมีอะไรมากกว่าน้ำธรรมดา
"มึงคิดจะทำอะไรเนี่ยไอ้วี!!"
"ก็เห็นว่าอยากมาก เลยจะทำให้รู้...ว่าเวลาอยากมากๆจริงๆแล้วมันเป็นยังไง"
"..."
"คราวหน้าคราวหลังจะได้ระงับอารมณ์ได้บ้าง!"
ยานรกนี่มันเริ่มออกฤทธิ์ ผมมองภาพของคนตัวเล็กที่นั่งกอดอกไขว้ข้างมองผมอยู่ที่หัวเตียงอย่างผู้ชนะ
"คงได้ที่ละมั้ง"
มันพูดเสียงเย็นก่อนจะลุกขึ้นถอดเสื้อตัวเองทิ้ง หยิบเอากรรไกรที่มันวางไว้ตรงโต๊ะหัวเตียงเดิินตรงมาหาผม
"ไอ้วี..วี มึงจะทำอะไร!?"
"หึ..กลัวหรอ?"
"แฮ่ก มึงจะทำอะไร"
"นั่นสิ...กูทำอะไรดี"
มันพูดพร้อมแกว่งกรรไกรไปมาบริเวณเป้ากางเกงผมแต่ก่อนที่ผมจะสติแตกไปมากกว่านั้นมันก็เฉลยทุกข้อสงสัยด้วยการกระชากชายเสื้อผมอย่างแรงด้วยมือข้างที่ว่าง
อีกข้างก็เอากรรไกรสอดเข้าไปงับจนมันขาดที่กลางแนวลำตัว
มันค่อยๆเลื่อนโลหะเย็นนั่นขึ้นมาเรื่อยๆโดยที่ตั้งใจให้สันกรรไกรลูบกับผิวเนื้อด้านในของผมมาช้าๆ
แววตาที่เหมือนกำลังนึกสนุกมองผมไม่วางตา ทั้งที่ผมในตอนนี้เหมือนคนขาดสติที่ผมจะจับมันกดข้ามวันข้ามคืนได้
ยาที่มันให้ผมกินคงเป็นยาปลุกอย่างแรงผมถึงได้แทบบ้าอยู่ตอนนี้
ทุกจังหวะที่กรรไกรเลื่อนขึ้นตัวมันเองก็ค่อยๆคลานตามเข้ามาด้วยจนจมูกเราชนกัน
ผมรีบขยับหน้าเข้าไปใกล้เพื่อที่จะจูบกับปากชมพูนั่น แต่มันก็ไวกว่าที่ผลักผมออกเบาๆพร้อมกับเสื้อผมที่ขาดแยกเป็นสองชิ้น
"วี...กูต้องการมึง"
"ฮ่ะฮ่ะ ไม่ต้องการน้องสองคนนั้นแล้วหรอ?"
"มัน แฮ่ก ไม่ใช่ แบบนั้น"
"หึ! ตอนไอ้คัทักมากูแอบไปคิดไปแล้ว่ามึงจะอ้อนให้กูไปหา! สุดท้าย เหอะ!!"
"..."
"อย่าพึ่งหมดแรงเพิร์ช กูมีอะไรให้มึงสนุกอีกทั้งคืน!"
เวลาผ่านไปไม่นานเสื้อผ้าของผมก็ถูกมันถอดออกจนหมด ส่วนไหนถอดไม่ได้มันก็ตัดซะกลายเป็นแค่เศษซาก
ตัวทั้งตัวของผมแดงไปหมด ลมหายใจเริ่มแรงไม่เป็นจังหวะ
ส่วนนั้นมันแข็งขึ้นมาโดยที่ยังไม่ได้มีอะไรไปแตะโดน
"แฮ่ก..วี ปล่อยกู"
"ไม่ไหวแล้วหรอวะ?"
"วี..มึง อึก อย่าทำ แบบนี้"
มันเมินต่อคำพูดผมทั้งหมดก่อนจะถอดกางเกงและอันเดอร์แวร์ที่เป็นเสื้อผ้าติดตัวชิ้นสุดท้ายบนตัวมันออกพร้อมกัน
"วี!! มึงคิดจะทำอะไรกันแน่!"
"คิดว่าไงล่ะ?"
"วี..มึงยังระบมอยู่ อึก อย่ายั่วกู"
"หรอวะ...แล้วถ้ากูยั่ว..แล้วมึงจำทำอะไรกูได้วะ?"
ตึง!
ผมกระชากทั้งขาและเขนตัวเองอย่างแรงเมื่อคนตรงหน้าก้าวขึ้นเตียงก่อนจะนั่งลงแหกขาที่ไร้การปกปิกตรงหน้าผม
กรอด!ฮึ่มม..!
ผมทั้งกัดทั้งคำรามในลำคอเพื่อสะกดอารมณ์ในตัวที่มันแทบจะระเบิดเพราะคนตรงหน้า
ผิวเนียนที่ไร้ซึ่งการปกปิดมันกำลังอยู่ข้างหน้า ข้างหน้าแค่ผมเอื้อมมือแต่เพราะไอ้เชือกบ้านี่ทำให้ผมแทบจะบ้าตายที่ไม่สามารถเข้าไปตะครุบได้
แต่อีกใจก็รูกสึกดี ไม่งั้นจากที่ตรงนั้นของมันแค่ระบม อาจจะฉีกขาดได้ง่ายในจังหวะที่ผมไร้สติขนาดนี้
"อึก วี...มึงอย่าทำแบบนี้ กูไม่อยากทำมึงเจ็บ"
"ทำไมกูถึงจะเจ็บ?"
"สภาพข้างหลังมึงตอนนี้รับของกูไม่ไหวนะวี! ปล่อยกูไปห้องน้ำ!!"
"อือ..รับของมึงไม่ไหวหรอก..ตรงนี้น่ะ..มันยังเจ็บจริงๆด้วยว่ะ"
อึก!
นิ้วเรียวสวยของคนตัวเล็กเลื่อนผ่านจากหน้าท้องลงไปผ่านแก่นกายสีสวยก่อนที่จะมาหยุดตรงจุดนั้น
จุดที่ผมเคยได้เข้าไปแล้วหลายต่อหลายครั้งในวันนั้น
"คงรับของมึงไม่ไหวจริงๆ..แต่นิ้วกู..มันเข้าไปได้อยู่นะ"
สิ้นเสียงนิ้วเรียวของมันก็ดุนดันเข้าไปในจีบที่ยังเห่อแดงจากการกระทำของผมอยู่
ผมมองภาพตรงหน้าด้วยอารมณ์ที่คุกรุ่น ทุกจังหวะที่นิ้วของมันผุบเข้าออกมือของผมก็ดึงกระชากโซ่ไปด้วยหวังแค่อยากให้มันขาดลงเดี๋ยวนี้
ไม่สนแล้วว่ามันจะเจ็บมั้ย ในหัวผมคิดแค่ว่าจะต้องสั่งสอนไอ้เมียแสบนี่ซะบ้าง!
"อือ...อ่ะ"
"วี อึก ปล่อยกู นะ..เดี๋ยวกูจะช่วยมึงเอง ขอร้องมึง อึก ปล่อยกู"
"อื่อ...ตรงนี้หรอวะ ที่มึงชอบเน้น อ่าส์..ดีว่ะ"
"แม่งเอ้ย!!"
ตึง!กึง!!
ผมทำได้แค่มองดูเมียตัวเองนั่งช่วยตัวเองอยู่ข้างหน้า โดยที่ผมไม่สามารถแม้แต่จะดึงมือตัวเองมาจัดการกับไปแท่งที่บ่วมจนแทบระเบิดของตัวเองได้
วียังคงสนุกกับการปรนเปรอตัวเองตอนนี้นิ้วที่ผลุบเข้าออกเพิ่มจำนวนจนมันดูแน่นไปหมด มืออีกข้างก็ไม่อยู่นิ่งทำหน้าที่รูดรั้งแก่นกายน้อยๆนั่นจนมันเริ่มมีนำใสๆปริ่มที่หัว
"อ่ะอ้ะ เพิร์ช อ่าส์ มันดี..ดีว่ะ ฮ่าส์"
"สัสวี!! ฮ่าส์ ปล่อยกู!!"
กึง!!!
"อื๊อ อ้ะ ฮ่าส์ อื้อออ"
ผมออกแรงกระชากมากกว่าทุกครั้ง เสียงโซ่ดังกังวานไปทั่วห้องพร้อมกับภาพตรงหน้าที่เมียสุกรักของผมมันกำลังถึงจุดหมายปลายทาง
มือเล็กทั้งสองข้างทำหน้าที่แบบแรงไม่ตก ร่างเล็กเริ่มกระตุกในบางจังหวะหน้าสวยเชิดขึ้นพร้อมแอ่นอกโค้งเป็นคันสร
ก่อนที่น้ำสีขุ่นจะทะลักออกมาจากหัวบากนั่น
"แฮ่ก..อึกอืม หวานว่ะ..."
"กรอด!!"
มือที่เปื้อนน้ำรักนั่นเลื่อนขึ้นมาตรงหน้า ก่อนที่มันจะแลบเลียไปมาแต่แววตายังคงจับจ้องมาที่ผม
ผมกัดฟันแน่นจนมันปวดแปล๊บที่บริเวณกราม
มันเกินไป มันทำเกินไปแล้วนะเว้ย!!
"บวมเปล่งเลยนะหนูน้อย.."
"สัสวี..."
"เอาไงดีล่ะ..ของวีก็ระบมอยู่ด้วยนี่สิ"
มันพูดหน้าหงำทำท่าทางเชิงอ้อน แต่ในเวลานี้ที่ทั้งข้างขาและหน้าท้องของมันเปรอะเปลื้อนไปด้วยน้ำเหนียวสีขุ่น มันควรจะเรียกว่ายั่วผมน่าจะเหมาะกว่า!
"แฮ่ก..อย่าให้กูหลุดไปได้นะมึง!!"
"ทำเหมือนจะมีแรงสู้กูเนาะ ถีบซักทีก็หงายละมั้งสภาพแบบนี้!"
มันยิ้มเยาะก่อนจะหยิบเสื้อผ้ามาใส่ลังจากเช็ดคราบคราวออกจนหมด
"มึงจะทิ้งกูไว้แบบนี้ไม่ได้นะวี!"
มันหันมามองผมหนึ่งทีก่อนจะหยิบอะไรบางอย่างออกจากกระเป๋ากางเกงและโยนมาที่ผม
"นั่นยาต้าน"
มันพูดพร้อมเดินมาแก้เชือกที่ล่ามผมไว้กับเตียงออก ไขกุญแจที่ข้อมือผมออกก่อนจะยัดลูกกุญแจมาให้ในมือ
"ที่ตีนอ่ะไขเอง จะจัดการหรือกินยาก็เลือกเอาเอง"
ไวกว่าความคิด ฝ่าเท้าเย็นๆก็ถีบเข้ามาเต็มแรงที่หน้าท้องจนผมที่ยังถูกล่ามขาไว้เสียหลักตกเตียงและแน่นอนสภาพผมตอนนี้ไม่สามารถที่จะยืนได้ในทันที
วีมันเป็นสัตว์ที่อยู่เหนือห่วงโซ่อาหารเสมอ ในครั้งนี้มันก็ยังคงปกป้องตัวเองจากความขาดสติของผมได้อย่างไร้ที่ติ และก่อนที่ผมจะได้จัดการไขกุญแจหรือยืนขึ้น ไอ้ตัวแสบก็หายไปจากห้องของผมเรียบร้อบแล้ว
-------------------
enjoy readingจ้าาาาาา
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น